Sen;
Sırça köşklerin
Camdan güzeli
Boyalı bebek
Manken bozması
Renkli ışıkların
Oynak yosması…
Sen beni bilemezsin bebeğim…
Ben
Gün olur;
Sultanahmet Meydanı’nda boyacıyım,
Umutları olan…
Gün olur;
Çukurova’da bir kara sevda…
Bir gün;
Hasret ötesinde bir acıyım,
Bir gün;
Ağıtlar ırmağı, bir yaslı evde…
Sen beni bilemezsin bebeğim…
Bir gün;
Zigana’da bir atmaca,
Ya da;
Bir gelin avucunda al kına,
Bazen; Palandöken’de kar,
Üstüme hep ölüm yağar…
Bir gün;
Namlu ucunda
Dinmeyen bir öfke,
Bazen; dizilirim namluya
Gez, göz, arpacık diye…
Bazen; tarlaya ekilen tohum olurum
Bire bin veren…
Bazen; bir tufan ki;
Aman Allahım! …
Bir bakarsın;
Koynunda sazanlar oynaşan
Berrak bir çayım.
Veya
Sel olmuşum
Yatağına isyankâr…
Yol olurum bakarsın,
Gurbete doğru
Uzar da uzar…
Ya da;
Bir vuslat ki;
Dudaktan kalbe akar…
Sen beni anlamazsın bebeğim…
Çünkü;
Anadolu’da ben,
Bende “ANADOLU” var…
Sadri HAŞİMOĞLU